ನಾನು ಓದಿ ತಿಳಿದಂತೆ, ಚಹಾ, ರೇಶ್ಮೆ ಹಾಗೂ ಪಿಂಗಾಣಿ ಪಾತ್ರೆಗಳ ಉಗಮಸ್ಥಾನ ಚೀನಾ. ಚೀನಾದ ಚಹಾಕ್ಕೆ ಶತಮಾನಗಳ ಇತಿಹಾಸವಿದೆ.
ನಮ್ಮ ಚೀನೀ ಸಹೊದ್ಯೋಗಿಗಳು ಶಾಂಘೈ ನಗರದ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿ ಹೋಟೆಲ್ ಒಂದಕ್ಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದರು. ಚಹಾ ಸೇವನೆಯು ಚೀನಾದ ಭೋಜನದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗ. ಇದರಲ್ಲಿ ಹಲವು ಬಗೆ. ತಯಾರಿ ಪದ್ಧತಿ ಬಹಳ ಸುಲಭ. ಹಲವಾರು ಬಗೆಯ ಹೂವು, ಬೀಜ, ಕಾಳು, ಸೊಪ್ಪು, ಗಡ್ಡೆ ಗಳಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಚಹಾ ಲಭ್ಯ. ನಮಗೆ ಬೇಕೆನಿಸಿದ ಹೂವನ್ನೋ, ಬೀಜವನ್ನೋ, ಸೊಪ್ಪನ್ನೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೂಜಿಗೆ ಹಾಕಿ, ಒಂದಷ್ಟು ನೀರು ಕುದಿಸಿ ಸುರಿದರೆ ಸಾಕು, ಚಹಾ ಸಿದ್ದ. ಉದಾ: ಹಸಿರು ಚಹಾ, ಎಳ್ಳಿನ ಚಹಾ, ಓಟ್ಸ್ ಚಹಾ...ಇತ್ಯಾದಿ.
ಒಂದು ಹೂಜಿ ಚಹಾ ತಂದು, ಊಟದ ಮೇಜಿನ ಮಧ್ಯೆ ಇಡುತ್ತಾರ. ಊಟದ ಮಧ್ಯೆ, ಆಗಿಂದಾಗ್ಗೆ ಚಹಾವನ್ನು ತಮ್ಮ ಲೋಟಕ್ಕೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಕುಡಿಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ಚಹಾಕ್ಕೆ ಸಕ್ಕರೆ-ಹಾಲು ಸೇರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ರುಚಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಬಿಸಿನೀರಿನಂತೆ ಇದ್ದು, ಸ್ವಲ್ಪ ಬಣ್ಣ ಹಾಗೂ ಪರಿಮಳ ಇರುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಚಹಾವನ್ನು ತಂಬಿಗೆಗಟ್ಟಲೆ ಕುಡಿದರೂ, ಕ್ಯಾಲೊರಿ -ಕೊಲೆಸ್ಟೆರಾಲ್ ಗಳ ಭಯ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಮಾರ್ಚ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ ೫ ಡಿಗ್ರಿ ತಾಪಮಾನವಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಬಿಸಿ ಚಹಾ ನನಗೂ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು.
ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ, ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿ ಮನೆಗಳ ’ಕಷಾಯ’ವು, ಕೊತ್ತಂಬರಿ ಚಹಾ, ಜೀರಿಗೆ ಚಹಾ, ಏಲಕ್ಕಿ ಚಹಾ, ಕಾಳುಮೆಣಸು ಚಹಾ .....ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಸಂಗಮ, ಜತೆಗೆ ಹಾಲು-ಸಕ್ಕರೆ ಮೇಳೈಸಿದ ಅರೋಗ್ಯದಾಯಕ ಪೇಯ! ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಬಡ ಕಷಾಯದ ಪುಡಿಗೆ ’ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್ ತಂತ್ರ’ ಸಿದ್ದಿಸಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೆ!
ಅಂದವಾದ ಚಹಾ ತುಂಬಿದ ಹೂಜಿಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತ "ತಾರಕ್ಕ ಬಿಂದಿಗೆ, ನಾ ಚಹಾಕ್ಕೆ ಹೋಗುವೆ, ತಾರೇ ಬಿಂದಿಗೆಯ" ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗುನುಗಿದೆ.
